Ο Ολυμπιακός μετρήθηκε στο Λονδίνο και έδειξε πως είναι αρκετά δυνατός

Το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό για τον Ολυμπιακό στο Λονδίνο και η πρώτη δυάδα μοιάζει, πλέον, ένα μακρινό όνειρο. Όχι ανέφικτο, αφού εφόσον φύγει νικητής από τη Γερμανία τότε θα περιμένει μια ισοπαλία-δώρο από τη Γουέστ Χαμ την τελευταία αγωνιστική.

Επειδή από… δώρα, όμως, έχουμε «χορτάσει», αφού θα θυμάται κανείς το Μαρσέιγ-Ντόρτμουντ και διάφορα άλλα παραδείγματα συνολικά από όταν περίμεναν κάτι το «θετικό» από αντιπάλους τους οι ελληνικές ομάδες, πάμε παρακάτω.

Το ζητούμενο για τους «ερυθρόλευκους» μετά από μια βαριά εντός έδρας ήττα, ήταν η αντίδραση. Και τι καλύτερο για μια ομάδα όταν προέρχεται από έναν τέτοιο αποτέλεσμα, να παίζει ένα δύσκολο ματς με έναν αντίπαλο υψηλού επιπέδου; Ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ είχε ως πλάνο, όπως φάνηκε, να ελέγξει το τέμπο του αγώνα, κάτι που κατάφερε.

Στο πρώτο μέρος περιόρισε επιθετικά τη Γουέστ Χαμ, η οποία δεν του έβαλε προβλήματα παρά μόνο από κάποιες στατικές φάσεις με τον… σχεδόν δίμετρο Αγκέρ. Είχε την τριάδα του άξονα να κλέβει διαρκώς μπάλες, να κάνει καλό ματς τακτικά, αλλά να έχει θέματα στη μετάβαση, αφού σπατάλησαν αρκετές μπάλες στο κάθετο ποδόσφαιρο και μοιραία έμειναν στη μία καλή τελική με τον Ποντένσε.

Η πίεση που θα δεχόταν ο Ολυμπιακός από μια ομάδα της αξίας της Γουέστ Χαμ ήταν αναμενόμενη, όπως και έγινε στο ξεκίνημα του δευτέρου μέρους. Παρ' όλα αυτά ούτε πανικοβλήθηκαν οι παίκτες του, ούτε έκαναν υπερβολές. Στο Λονδίνο οι Πειραιώτες έβγαλαν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, τον χαρακτήρα της μεγάλης ομάδας. Είχαν απέναντί τους ένα πανάκριβο σύνολο, με παίκτες, που κοστίζουν δεκάδες εκατομμύρια. Απορρόφησαν την πίεση εν μέρει, αλλά δυσκολεύονταν κυρίως επειδή δεν κρατούσαν όσο θα ήθελαν μπάλα στα πόδια τους, διότι δεν είχαν στο ιδανικό βράδυ τόσο τον Γιόβετιτς όσο και τον Ποντένσε, οι οποίοι θα μπορούσαν με κρατήματα και σπασίματα να δημιουργήσουν ανισορροπίες στον αντίπαλο.

Μετά το 75', ο Ολυμπιακός ανέβασε μαζικά τις γραμμές του. Ίσως και να μην ήταν εύκολο να το κάνει νωρίτερα, αφού θα μπορούσε να εκτεθεί από την ταχύτατη ομάδα του Μόγιες. Πήρε πράγματα με την είσοδο του Μασούρα, είχε τον Ελ Κααμπί να πιέζει περισσότερο τα στόπερ της Γουέστ Χαμ σε σχέση με τον Γιόβετιτς και άρχισε να αναθαρρεί. Ψάχτηκε, με υπομονή και ορθολογικό τρόπο, για να βρει αυτό που ήθελε, δηλαδή το γκολ της ισοφάρισης. Και λίγο έλειψε να το καταφέρει είτε με το δοκάρι του Καμαρά, είτε με την μπούκα του Ροντινέι. Φτάνουν αυτά για να πάρεις αποτέλεσμα στο Λονδίνο; Όχι, αλλά σίγουρα ο τρόπος που ήρθε, δηλαδή με το να δεχτεί ένα… κρύο γκολ από ένα λάθος του Ορτέγκα, που δεν έπαιξε σωστά το οφσάιντ και μετά επειδή πήρε την πρωτοβουλία και απείλησε, του αφήνει μια άσχημη γεύση.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οι ελπίδες για πρόκριση στην επόμενη φάση του Europa League είναι λιγοστές, αλλά ο Ολυμπιακός θα τις κυνηγήσει και μπορεί να κάνει το… μπαμ στη Γερμανία. Παρ' όλα αυτά, η τρίτη θέση είναι καλοδεχούμενη και το Conference League μια διοργάνωση, που μπορείς να κάνεις ευρωπαϊκή πορεία. Μην το σνομπάρουμε, διότι δεν έχουμε φτάσει και καμιά δεκαριά τελικούς για να κοιτάζουμε αφ' υψηλού την εν λόγω διοργάνωση…